Ο ίλιγγος μπορεί να περιγραφεί ως μια ψευδαίσθηση κίνησης που βιώνει το υποκείμενο σε σχέση με το περιβάλλον ή το αντίστροφο. Αυτός ο τύπος αληθινού ιλίγγου προέρχεται από το αιθουσαίο σύστημα και πρέπει να διακρίνεται από τον ίλιγγο ή τον ψευδοίλιγγο διαφορετικής αιτιολογίας.
Ταξινομείται είτε ως περιφερικός ίλιγγος όταν η αλλαγή συμβαίνει στα τελικά όργανα του αιθουσαίου συστήματος (ελλειπτικό κυστίδιο, ασκίδιο, ημικυκλικές σωλήνες και αιθουσαίο τμήμα του όγδοου κρανιακού νεύρου), είτε ως κεντρικός ίλιγγος όταν η αλλαγή εντοπίζεται στους αιθουσαίους πυρήνες, στην παρεγκεφαλίδα, στον περιυπογλωσσικό πυρήνα και οι διάφορες διασυνδεδεμένες οδοί του στο κεντρικό νευρικό σύστημα (ΚΝΣ). Στο 85% των ατόμων με ίλιγγο, η προέλευση είναι περιφερική και το υπόλοιπο 15% είναι κεντρική.
Ο ίλιγγος είναι ένας πιο διφορούμενος όρος που περιγράφεται ως υποκειμενικό αίσθημα αστάθειας χωρίς αντικειμενική απώλεια ισορροπίας. Ο ασθενής αναφέρει για αίσθημα αστάθειας, ταλάντευσης ή αδυναμίας, μερικές φορές συνοδευόμενο από ναυτία. Ενώ η αιτιολογία του ιλίγγου είναι αιθουσαία, η αιτιολογία της ζάλης είναι πολύ διαφορετική. Αυτό μπορεί να είναι χαρακτηριστικό σύμπτωμα αλλαγής στο οπτικό σύστημα, αλλαγή στον βρεγματικό και κροταφικό λοβό, στην παρεγκεφαλίδα, κόπωση, στρες κ.λπ., καθώς και δυσλειτουργία ή παθολογία των αυχενικών σπονδύλων.
Η ανισορροπία είναι μια αντικειμενική απώλεια σταθερότητας, χωρίς αίσθηση κίνησης. Είναι συνήθως συνέπεια μιας αλλαγής στην ολοκλήρωση μεταξύ των αισθητηριακών εισροών και των κινητικών αποκρίσεων. Αυτό το σύμπτωμα εμφανίζεται όταν στέκεστε και περπατάτε και απουσιάζει όταν κάθεστε ή ξαπλώνετε. Μια σοβαρή ανισορροπία σε έναν νεότερο ασθενή συνήθως υποδηλώνει μια κεντρική παθολογία, σε έναν ηλικιωμένο ασθενή θα πρέπει να θεωρείται φυσιολογική απόκριση που σχετίζεται με την ηλικία.
Στο Okto πιστεύουμε ότι ο συνδυασμός ποιοτικού εξοπλισμού, χειρωνακτικής θεραπείας και εφαρμογής ασκήσεων είναι η σωστή προσέγγιση για τη θεραπεία και την πρόληψη προβλημάτων με τη ζάλη και την ισορροπία.