Οι τραυματισμοί ACL είναι σχετικά συχνοί τραυματισμοί στο γόνατο μεταξύ των αθλητών. Συναντιούνται πιο συχνά σε εκείνα τα αθλήματα που περιλαμβάνουν περιστροφή (π.χ. ποδόσφαιρο, μπάσκετ, netball, ποδόσφαιρο, χειροσφαίριση ευρωπαϊκών ομάδων, γυμναστική, χιονοδρομία). Αυτές μπορεί να κυμαίνονται από ήπιες (όπως μικρές ρήξεις/διαστρέμματα) έως σοβαρές (όταν ο σύνδεσμος είναι εντελώς σχισμένος).
Μπορούν να προκύψουν τραυματισμοί τόσο από επαφή όσο και χωρίς επαφή, αν και οι ρήξεις χωρίς επαφή είναι πιο συνηθισμένοι όταν το άκρο δεν έρχεται σε επαφή και συνδυάζονται με τραύμα βλαισού και εσωτερικό τραύμα περιστροφής.
Φαίνεται ότι οι γυναίκες τείνουν να έχουν υψηλότερη συχνότητα τραυματισμού ACL από τους άνδρες, η οποία είναι μεταξύ 2,4 και 9,7 φορές υψηλότερη σε αθλητές που αγωνίζονται σε παρόμοιες δραστηριότητες, και η οξεία ρήξη του ACL είναι ένας κοινός τραυματισμός, η συχνότητά του είναι αυξημένη σε 84/100.000 άτομα στις ΗΠΑ 78/100.000 άτομα για τη Σουηδία με 32 χρόνια ως μέση ηλικία τραυματισμού.
Έχουν περιγραφεί τρεις κύριοι τύποι τραυματισμών ACL:
- Άμεση επαφή: 30% των περιπτώσεων.
- Έμμεση επαφή.
- Μη επαφή: 70% των περιπτώσεων: με λάθος κίνηση.
Οι τραυματισμοί του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου (ACL) είναι συχνοί σε νεαρά άτομα που συμμετέχουν σε αθλητικές δραστηριότητες που περιλαμβάνουν στροφή, επιβράδυνση και άλματα.
Ο ρόλος της φυσικοθεραπείας είναι να εντοπίσει τη βασική αιτία του προβλήματος και να επιλέξει τις κατάλληλες θεραπευτικές τεχνικές που θα βοηθήσουν τον ασθενή να επιστρέψει στις επιθυμητές δραστηριότητες της καθημερινής ζωής. Η παρεχόμενη θεραπεία θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από τα προβλήματα που εντοπίστηκαν κατά την αρχική σας αξιολόγηση.