Το συγγενές ραιβόκρανο, γνωστό και ως «στριμμένος λαιμός» ή «στραβολαίμιασμα», είναι μια ορθοστατική, μυοσκελετική παραμόρφωση, εμφανής κατά τον τοκετό ή αμέσως μετά. Αυτό είναι αποτέλεσμα μονόπλευρης βράχυνσης και αυξημένου μυϊκού τόνου του στερνοκλειδομαστοειδούς μυός (SCM) και εμφανίζεται ως κάμψη της κεφαλής σε μία πλευρά και στροφή προς την αντίθετη πλευρά.
Η αιτιολογία του συγγενούς ραιβόκρανου παραμένει άγνωστη, αν και υπάρχουν αρκετές θεωρίες. Ωστόσο, δεν υπάρχουν αποδείξεις για καμία από αυτές. Τα πιο αναφερόμενα είναι η ισχαιμία, ο τραυματισμός κατά τον τοκετό και η εσφαλμένη ενδομήτρια τοποθέτηση (τοποθέτηση πυέλου).
Οι μύες του λαιμού σχηματίζουν ένα πολύπλοκο σύστημα. Σχηματικά διακρίνονται δύο επίπεδα: επιφανειακό (μακρύι μύες λαιμού) και βαθύ (παρασπονδυλικοί μύες).
Το ραιβόκρανο χαρακτηρίζεται από:
- Η μονόπλευρη σύσπαση του στερνοκλειδομαστοειδή αναγκάζει το βρέφος να κρατήσει την κεφαλή σε κλίση προς την πληγείσα πλευρά με ελαφρά στροφή της κεφαλής στην αντίθετη πλευρά.
- Η πληγείσα πλευρά φαίνεται να είναι υπερβολικά ισχυρότερη από την αντίθετη πλευρά. Αυτό προκαλεί ανισορροπία στους μύες του λαιμού. Το πλάγιο ίσιωμα της κεφαλής στην αντίθετη πλευρά είναι αδύναμο σε σύγκριση με την προσβεβλημένη πλευρά.
- Σε ορισμένες περιπτώσεις, ο ώμος είναι ανυψωμένος στην πληγείσα πλευρά. Μπορεί να συνοδεύεται από πλαγιοκεφαλία ή να αναπτυχθεί ως αποτέλεσμα πλαγιοκεφαλίας.
Όταν το ραιβόκρανο αφεθεί χωρίς θεραπεία, μπορεί να προκαλέσει:
- Ίνωση του αυχενικού μυϊκού συστήματος με προοδευτικό περιορισμό της κίνησης της κεφαλής
- Κρανιοπροσωπική ασυμμετρία
- Αντισταθμιστική σκολίωση που επιδεινώνεται με την ηλικία.
Στο Okto πιστεύουμε ότι ο συνδυασμός ποιοτικού εξοπλισμού, χειρωνακτικής θεραπείας και εφαρμογής ασκήσεων είναι η σωστή προσέγγιση για τη θεραπεία και την πρόληψη των μυοσκελετικών παθολογιών στην αυχενική μοίρα.