Οι οσφυϊκοί μας σπόνδυλοι είναι 5 (Ο1-Ο5) και είναι οι μεγαλύτεροι από όλους τους άλλους σπόνδυλους. Παίρνουν το βάρος από τα ανώτερα τμήματα, επομένως οι κάτω σπόνδυλοι (Ο4-Ο5 και Ο5-Ι1) είναι οι πιο προβληματικοί. Το οσφυϊκό τμήμα εξασφαλίζει την κινητικότητα του κορμού και των κάτω άκρων κατά το περπάτημα, το τρέξιμο κ.λπ.
Λόγω του συνδυασμού σπονδύλων, νεύρων και μυών, μερικές φορές είναι δύσκολο για τον εγκέφαλό μας να αναγνωρίσει την ακριβή αιτία του πόνου. Σχεδόν όλοι μας έχουμε βιώσει πόνο σε αυτήν την περιοχή και είναι ένας από τους πιο συνηθισμένους λόγους απουσίας από την εργασία.
Συνήθως κάποια σωματική δραστηριότητα - η άρση βαρών με λάθος τρόπο, μη σωστή θέση για μεγάλο χρονικό διάστημα, το άμεσο τραύμα, μερικές φορές ακόμη και ένα απλό σκύψιμο μπορεί να προκαλέσει σοβαρή ενόχληση. Τα πιο κοινά συμπτώματα είναι:
- Επίμονος αμβλύς ή οξύς πόνος στη μέση
- Καυστικός πόνος που ακτινοβολεί στους γλουτούς
- Μυϊκός σπασμός στο κάτω μέρος της πλάτης
- Πόνος που επιδεινώνεται κατά το κάθισμα και το σήκωμα
- Πόνος στο πολύωρο περπάτημα ή ορθοστασία
Η καθιστή στάση αυξάνει την ένταση στους οσφυϊκούς σπονδύλους, η οποία αποτελεί προϋπόθεση για την εμφάνιση εκφυλιστικών αλλαγών στο μέλλον. Ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων στρίβει προς τα αριστερά, δεξιά ή προς τα εμπρός όταν κάθονται, γεγονός που επιβαρύνει επιπλέον τη σπονδυλική στήλη και αποτελεί προϋπόθεση για την εμφάνιση έντονης μυϊκής ανισορροπίας. Γι' αυτό είναι καλό να σηκώνεστε από την καρέκλα πιο συχνά (κάθε 20-30 λεπτά), να πίνετε νερό και αν έχετε κάποια ενόχληση μπορείτε να κάνετε κάποιες τεχνικές διατάσεων.
Όταν ο πόνος στη μέση σας δεν υποχωρήσει μέσα σε λίγες ημέρες, καλό είναι να επισκεφτείτε έναν γιατρό, εάν χρειάζεται, για να κάνετε σάρωση ή μαγνητική τομογραφία της οσφυϊκής μοίρας. Μαζί με τα φάρμακα, συνιστάται η πραγματοποίηση ενός κύκλου φυσιοθεραπείας για την αντιμετώπιση της οσφυαλγίας. Ο εξοπλισμός στοχεύει στη μείωση της φλεγμονής και του πόνου, τη χειρωνακτική θεραπεία για τη βελτίωση της οσφυϊκής κινητικότητας και της κατάστασης των μαλακών ιστών, ακολουθούμενη από πρόγραμμα άσκησης και διατάσεων. Η ενεργή συμμετοχή του ασθενούς είναι πολύ σημαντική όταν πρόκειται για τη θεραπεία της οσφυαλγίας.