Ο αχίλλειος τένοντας είναι ο μεγαλύτερος τένοντας στο ανθρώπινο σώμα. Υπόκειται σε μεγάλη καταπόνηση κατά το τρέξιμο και τα άλματα.
Η τενοντίτιδα είναι μια φλεγμονώδης διαδικασία που αφορά τον τένοντα ενός μυός. Η τενοντίτιδα του Αχιλλέα, ανάλογα με το τμήμα που προσβάλλει, διακρίνεται σε ενθετική και μη ενθετική. Η πρώτη (ενθετική) εντοπίζεται στην περιοχή σύλληψης στο οστό της επιγονατίδας. Στη μη ενθετική, οι ίνες του τένοντα στο μεσαίο τμήμα σχίζονται (μικρορήξη), διογκώνονται και πυκνώνουν. Αυτός ο τύπος τενοντίτιδας προσβάλλει συχνότερα τα πιο δραστήρια άτομα.
Και στους δύο τύπους τενοντίτιδας, οι κατεστραμμένες ίνες του τένοντα μπορεί να ασβεστοποιηθούν (σκληρυνθούν). Επίσης στην ενθετική μπορεί να σχηματιστούν τα λεγόμενα οστικά σπιρούνια - εναπόθεση μεγάλης ποσότητας οστικού ιστού. Η τενοντίτιδα που επηρεάζει το σημείο πρόσφυσης του τένοντα μπορεί να εμφανιστεί ανά πάσα στιγμή, ακόμη και σε άτομα που δεν είναι πολύ δραστήρια. Τις περισσότερες φορές η αιτία αυτής της πάθησης είναι η μακροχρόνια καταπόνηση και πίεση τόσο των ινών του τένοντα, όπως συμβαίνει, για παράδειγμα, στους δρομείς μεγάλων αποστάσεων και στους σπρίντερ.
Λόγος
Η τενοντίτιδα του αχίλλειου συχνά δεν οφείλεται σε κάποιο συγκεκριμένο τραυματικό γεγονός. Το πρόβλημα εμφανίζεται ως αποτέλεσμα της συχνά επαναλαμβανόμενης καταπόνησης του τένοντα. Αυτό σε μεγάλο ποσοστό των περιπτώσεων συμβαίνει όταν βάζουμε το σώμα μας να κάνει πάρα πολλά, πολύ σύντομα. Φυσικά υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που συμβάλλουν στην εμφάνιση της πάθησης. Σε αυτούς περιλαμβάνονται:
- Ξαφνική αύξηση της έντασης της σωματικής δραστηριότητας, για παράδειγμα αύξηση της απόστασης που τρέχετε καθημερινά κατά μερικά χιλιόμετρα χωρίς να δώσετε στο σώμα σας την ευκαιρία να προσαρμοστεί στη νέα απόσταση.
- Σφιχτές γάμπες - από τη μία πλευρά, όταν οι μύες της γάμπας σας είναι σφιχτοί, ασκείται κάποια πίεση στους αχίλλειους τένοντες. Αν αρχίσετε να κάνετε επιθετικά προγράμματα προπόνησης σε αυτή την κατάσταση, προσθέτετε ακόμα μεγαλύτερη πίεση στους τένοντες, οι οποίοι μπορεί να "υποχωρήσουν" κάποια στιγμή.
- Наличието на по-рано споменатите костни шпори – допълнителната костна тъкан, която се разраства на мястото, на което се залавя сухожилието за петната кост, може да доведе до търкане, болка, механично дразнене и постепенно до разкъсване и възпаление на сухожилието.
Συμπτώματα
Τα συνήθη συμπτώματα της τενοντίτιδας του Αχιλλέα είναι:
- Πόνος και σφίξιμο κατά μήκος του τένοντα το πρωί
- Πόνος κατά μήκος της πορείας του τένοντα ή στο πίσω μέρος της πτέρνας, ο οποίος επιδεινώνεται με την άσκηση.
- Σημαντικός πόνος μετά από άσκηση
- Πάχυνση του τένοντα
- Παρουσία οστικών σπιρουνιών (σε τενοντίτιδα)
- Οίδημα, στην περιοχή, το οποίο εντείνεται καθώς προχωρά η μέρα και ιδιαίτερα μετά από άσκηση.
Θεραπεία
Σε ένα μεγάλο ποσοστό των περιπτώσεων, η μη χειρουργική θεραπεία επιτυγχάνει την ανακούφιση από τα ενοχλήματα, αν και μπορεί να χρειαστούν αρκετοί μήνες για την εξάλειψη των συμπτωμάτων. Λάβετε υπόψη ότι ακόμη και με την έγκαιρη έναρξη της θεραπείας, είναι πιθανό η αποκατάσταση να διαρκέσει περισσότερο από 3 μήνες.
Παύση. Αυτό είναι το πρώτο βήμα προς την ανάρρωσή σας. Για να μειώσετε τον πόνο, είναι καλή ιδέα να δώσετε στην πληγείσα περιοχή τον απαραίτητο χρόνο ξεκούρασης. Εάν είστε δραστήριο άτομο και συνηθίζετε να εκτελείτε φορτία υψηλής έντασης ( όπως το τρέξιμο) σε τακτική βάση, αλλάξτε σε λιγότερο έντονα φορτία με αυτόν τον τρόπο θα επιβαρύνετε λιγότερο τους τένοντες. Παραδείγματα τέτοιων λιγότερο έντονων δραστηριοτήτων είναι η ποδηλασία, διάφορες συσκευές άσκησης και το κολύμπι.
Καθοδηγείται. Είναι καλό να βάζετε πάγο στην πιο επώδυνη περιοχή του αχίλλειου τένοντα, μπορείτε να βάζετε αρκετές φορές την ημέρα για 10-15 λεπτά. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι θα πρέπει να αφαιρέσετε τον πάγο αν το δέρμα σας αρχίσει να τσούζει ή αν αρχίσετε να αισθάνεστε οποιαδήποτε δυσφορία.
Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Πρόκειται για αντιφλεγμονώδη φάρμακα που μπορούν να ληφθούν από το στόμα ή με τη μορφή αλοιφών και πηκτωμάτων. Αυτοί οι παράγοντες δεν μειώνουν την πάχυνση του τένοντα, αλλά βοηθούν στην εξάπλωση της φλεγμονώδους διαδικασίας.
Φυσικοθεραπεία
Η θεραπεία με υπερήχους είναι εξαιρετικά κατάλληλη για αυτού του είδους τις παθήσεις. Ο ήχος υψηλής συχνότητας χρησιμοποιείται για τη θέρμανση της περιοχής, ώστε να αυξηθεί η ροή του αίματος. Αυτός ο τύπος θεραπείας μειώνει τη φλεγμονή και βοηθά στην αποκατάσταση, ενεργοποιώντας μια αντίδραση ισταμίνης από τον οργανισμό, διεγείρει επίσης τη σύνθεση κολλαγόνου.
Στην Okto, διαθέτουμε εξοπλισμό τελευταίας τεχνολογίας για να σας παρέχουμε θεραπεία υψηλής ποιότητας.