Η πλατυποδία είναι η απώλεια της εσωτερικής διαμήκους καμάρας του ποδιού, φέρνοντας το μέσο του ποδιού πιο κοντά στο έδαφος.
Περίπου το ένα τέταρτο του πληθυσμού έχει κάποιου βαθμού πλατυποδία. Συνήθως γίνεται λόγος για τις εύκαμπτες ποικιλίες. Στα παιδιά είναι πιο συνηθισμένο, με τα περισσότερα να αναπτύσσουν μια φυσιολογική καμάρα καθώς μεγαλώνουν. Η γενετική προδιάθεση παίζει καθοριστικό ρόλο, με τα παιδιά σε οικογένειες με πλατυποδία να έχουν μεγάλες πιθανότητες να την αναπτύξουν επίσης.
Η πλατυποδία μπορεί να είναι συγγενής ή επίκτητη. Ως συγγενής ορίζεται η ανάπτυξη κατά τα πρώτα χρόνια της ανθρώπινης ζωής. Η επίκτητη πλατυποδία μπορεί να είναι συνέπεια διαβήτη, τραυματισμού του ποδιού και του αστραγάλου, αρθριτικών αλλαγών κ.λπ.
Η επίκτητη πλατυποδία μπορεί να είναι συνέπεια διαβήτη, τραυματισμού του ποδιού και του αστραγάλου, αρθριτικών αλλαγών κ.λπ.
Η φυσικοθεραπεία στοχεύει στην αύξηση της αντοχής και της ευλυγισίας του ποδιού, ενώ παράλληλα μειώνει τον πόνο. Αυτό με τη σειρά του θα αυξήσει τη λειτουργικότητα του ασθενούς, βελτιώνοντας τις κινητικές του δεξιότητες και προλαμβάνοντας πιθανές επιπλοκές, όπως προβλήματα στη συνέχεια - πόνο στο γόνατο, πόνο στη μέση κ.λπ.
Το θεραπευτικό σχέδιο περιλαμβάνει διαδικασίες με συσκευές, χειρωνακτική εργασία, ασκήσεις δύναμης, ιδιοδεκτικές ασκήσεις κ.λπ. Αναλύονται και συνιστώνται τα κατάλληλα υποδήματα. Η εφαρμογή ανατομικά εξατομικευμένων υποδημάτων είναι σε πολλές περιπτώσεις απαραίτητη για την πρόοδο του ασθενούς. Έμφαση δίνεται επίσης στη διαχείριση του βάρους σε υπέρβαρους ασθενείς.